Dag 66

Wat een trieste dag vandaag. De oproepen uit de diverse moskeeën doen je dan afvragen: Hebben ze het er straks over? Wordt het afgekeurd? Vragen waar je geen antwoord op krijgt, maar laten we het maar houden op die kleine minderheid van fanatieke gekken die de Koran net zo krankzinnig uitleggen als de mannen in Knielen op een bed violen dat met de Bijbel doen.
Ik hoorde het door een appje van Margy, wij waren gewoon met onze dag bezig. Die stond in het teken van aandacht voor mijn vertrek: om half 10 werd ik geroepen om koffie te komen drinken en mijn 3 naaste collega's zaten klaar met heerlijk gebak, mooie woorden en een prachtig cadeau: twee coffee table books over Qatar. Heel erg leuk. (zie foto) Daarna stond de dag in het teken van LanguageOne: veel gesprekken en als klap op de vuurpijl een informatieavond voor de ouders vanaf half 8. Dat zijn we hier niet echt gewend, bijna alles is overdag omdat iedereen op tijd in bed ligt om weer vroeg te kunnen beginnen. Deze blog wordt dan ook geschreven terwijl ik al in bed had moeten liggen, maar ik kan toch niet meteen slapen na zo'n avond. Margy was er ook bij, het gaat goed met haar ogen, gelukkig. Zo kon ze ook nog even wat gezichten zien bij namen die ik vaak genoemd heb, hoewel ze al een aantal mensen kende. De avond verliep goed, wel wat kritische vragen van ouders over het verleden, maar toen heb ik ingegrepen en dat werkte! Om dat op te lossen, daar was ik nu juist voor gekomen en nu moeten we (vooral ze...) naar de positieve toekomst kijken. Mooie afsluiting van deze periode. Nog twee dagen te gaan. Morgen nog LanguageOne en dan de laatste losse dingen. Daarna gaan mijn collega's van een welverdiende vakantie genieten en wij van het fraaie, voor ons zelfs nu al groene, Nederland!