Dag 32

Margy: Vandaag een klein stukje van mijn hand. Vanochtend leerlingen getoetst op de campus. Mijn onderwijzershart gaat weer open en het is een welkome afwisseling voor me. Ik word gehaald en gebracht door onze vaste taxichauffeurs uit Bangladash, 2 broers Ali en Pappuh, die hier werken om hun familie te onderhouden. "How old are you m'am" vroeg Pappuh en toen ik zei 64 zei hij: "You look like 50"! Nou, mijn dag kon niet meer stuk!
Peter: Als ik hetzelfde zeg, gelooft ze me niet! Mijn onderwijzershart ging ook open toen ik Margy zo bezig zag met de kinderen, want ze zat tegenover me met toetsen. Heel gezellig!
Ik heb verder de hele dag vergaderd, vergaderd en nog eens vergaderd. Gelukkig heb ik mijn verkoudheid enigszins onder controle gekregen. Voor het eerst ook een avondvergadering en een nieuwe uitdaging: Ik had hier nog niet zelf in het donker gereden. Door alle wegomleggingen, flitsende pijlen en waarschuwingslichten is dat op zich al een hele uitdaging, ware het niet dat het rijgedrag hier extra opvalt als de autolichten aan zijn. Ik kwam om 10 uur binnen, maar het voordeel is wel dat de voorraad wijn nu zeer goed is aangevuld (dankzij een lieve ouder). Dit krijgen we niet eens op voor eind maart! Maar een glaasje als je thuiskomt is wel erg lekker!
Morgenavond hoop ik meer te kunnen melden waar al dat vergaderen toe heeft geleid. In ieder geval niet tot langer blijven, hoewel daar wel op aangedrongen is vanmiddag, maar dat gaan we niet doen!